این واژه را «بِرچ» نیز می‌گویند که کاربرد بیشتری نیز دارد. این واژه می‌بایست با واژه «بِر» که به چَمای (معنای) روشن/روشن کردن است همریشه باشد. در زبان پهلوی که نیای زبان لری شناخته می‌شود، بسیاری از واژگان با وات (حرف) «ک» در پایان خود می‌آمده اند همچون نامک، سْتارک،…. این واژه احتمالاً از این ساخت و ریشه به جا مانده باشد.
این واژه امروزه به گونه «تَشَ بِرکْ» که همان «تَشَ بِرچْ» است به زبان آورده می‌شود و کم کاربرد است. گویا واژه «برق» در عربی نیز از ریشه زبان های ایرانی و احتمالاً پهلوی به وام گرفته شده و دگرش آوایی یافته است.
- : آذرخش / رعد
- : بِرکْ " Berk
- : Mir Soldier
- : کُهمره